Zon, zee en het warme zand tussen je tenen. Het ultieme vakantiegevoel.
Ik kom graag op het strand. Geniet van de wind op mijn gezicht, de warme zonnestralen. Het plezier van de spelende kinderen. Krijsende meeuwen en vlugge strandlopertjes.
Pas nog liep ik op het strand bij Domburg, waar aan het eind van de vorige eeuw veel kunstenaars verbleven. Ze exposeerden in een gebouwtje in de duinen. Een replica van dit gebouw vind je nu in de winkelstraat (wel even goed zoeken). Niet groot, maar echt even de moeite waard!
Mondriaan was regelmatig te vinden in dit Zeeuwse stadje. Hij schilderde er dit Gezicht op de duinen. De hitte spat van het doek af, zijn avondlucht trilt nog na van de hete zomerzon.
Het is een van mijn favoriete zomerthema’s, strandgezichten. De mondaine badplaatsen aan de Hollandse kusten, geschilderd in de laat-negentiende en vroeg-twintigste eeuw. Pareltjes zitten ertussen.
Prachtig vind ik de schilderijen van Isaac Israels, de kinderen die ezeltje rijden op het strand. Of zandkastelen bouwen, sjouwen met water en hele gangenstelsels graven met water dat uiteindelijk weer terug de zee in stroomt. Is er een schilder die dit beter weet te treffen dan Isaac Israels?
Wil je je echt op het strand wanen, ga dan eens naar het Panorama Mesdag in Den Haag. Dat is eigenlijk geen schilderij meer, maar een illusie. Een ruimte waarin je je aan het strand waant. Compleet met de geluiden van de zee.
Wat is jouw favoriete zeegezicht?